Hlataw ( အြပာစာပေ) – Page 13

ညီမ ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ အကို ဘာကူညီရမလဲ ဟင် ” အနီးသို့ရောက်ရှိလာပြီး စိုးရိမ်တကြီး မေးလာသော ကိုလူချောအား ခဏစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ” အားးး အမလေးး ကျွတ်ကျွတ် ခြေထောက်ခေါက်တာထင်တယ် ထမရတော့ဘူးရှင့်

အို…ကိုကလဲ..ကား ကို စိတ်ပါပါ မောင်းစမ်းပါ ” ” အချစ်ပလေး က အရမ်းလှနေတယ်ကွာ ” ” တော်စမ့်းပါ၊ အပိုတွေ ” ” တကယ်..ငါ့ အသဲရာ၊ လာဦး..ကိုကို့ ရေခဲချောင်းကြီးကို စုပ်ပေးဦး “..ဟုဆိုကာ

ကျွန်မတို့နှစ်ယောက် အိမ်အပေါ်ထပ်ကို တက်လာလိုက်သည်။အခန်းတစ်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကိုအောင်ကတံခါးဆွဲဖွင့်လိုက်ရာ အခန်းထဲဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ပြင်ဆင်ပေးထားပုံရတယ်။ မွေ့ယာနဲ့ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးနဲ့။ ကိုအောင်ကတံခါးဂျက်ထိုးလိုက်ပြီး

ဗညားအိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ တီလေးကိုမတွေ့ အိမ်တံခါးသေချာပိတ်ကာ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့လေသည်။ တီလေးအခန်းတံခါးဖွင့်ကြည့်လိုက်သောအခါ တီလေးက အထက်အောက် တဆက်ထဲ ဂါဝန်လေးဝတ်ကာ ပိုးလိုးပက်လက်နှင့် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေလေသည်

“ညိုမီ သမီး အိပ်ပြီလား ဒို့စကားနည်းနည်းပြောချင်လို့” “အင်းပါ မြန်မြန်ပြော ညိုမီအိပ်ချင်နေပြီ” “ဟိုဟာပါ ဒို့အခုလက်ထပ်ပြီးသွားကြပြီလေ အဲဒါ” “လက်ထပ်ပြီးလည်းဒီညတော့မရဘူး ညိုမီအရမ်းပင်ပန်းနေပြီ”

” အား မ မရတော့ဘူး ” ဟုဆိုခါမေသူ့ပခုံးလေးမှဆွဲထူလိုက်သဖြင့်နှစ်ဦးသာမျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်သွားစဉ် မေသူကျောကလေးကိုရေချိုးခန်းနံရံသို့မှီထားလိုက်စေပြီး မေသူ့ခြေထောက်အောက်တွင်

ကေသီလင်းမှာ လင်းသူကို ဖက်တွယ်ရင်း အပြစ်ပေးတတ်သလို ချစ်ပေးသောနေရာတွင် ဆရာကျသော အကိုဖြစ်သူရှိနေပြီဖြစ်၍ မိုးကိုကို အမြန်ဆုံး လမ်းခွဲရမည် ဆုံးဖြတ်မိလေသည်။ ယခုလက်ရှိအချိန်မှာတော့ မီးပျက်သောညတညကို

အရေများက စိမ့်နေလေပြီ။ လင်းသူက အခန်းတံခါးဟကာ ကြည့်ရန် လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြောလေသည်။ အခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သောအခါ စောဗညားမှာ ဖုန်းကိုကြည့်ကာ ဘာကိုမှ သတိမထားပဲ အားရပါးရ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်

အဲ့လိုကြီးတောင်ကောင်းတာလား…! နင့်ကနဲကိုနေတာပဲ..၊ ထွန်းသိပ်ကောင်းတာပဲ ပါပါးရယ်..” တဖြစ်တောက်တောက်နဲ.ကိုညည်းနေတယ်လေ။ ကျုပ်လဲ မောမောနဲ့

” မောင် ကောင်းလား မလုပ်ပေးတာကောင်းရဲ့လား အဲဒါမောင့်ကို ချစ်လွန်းလို့လုပ်ပေးတာ သိရဲ့လား ” ဟုချစ်မျက်စောင်းလေးခဲလျက် ကြာမူပါပါမေးလိုက်လေသည်