Hlataw ( အြပာစာပေ) – Page 12

စောင်ကို လှန်လိုက်သော ရွှေစင့်လက်ကလေးများ တုန်ယင်လို့နေသည်။ “အိုး . . . အကြီးကြီးပါလား” ရွှေစင့်ပါးစပ်ကလေး ပွင့်ဟသွားပြီး အာမေဋိတ်သံကလေး ထွက်ကျလာသည်။ ဒွန်းက အချိန်မဆိုင်းပဲ ဟနေသော ပါးစပ်ကလေးထဲသို့

“ငါတော့ ပြိုင်းနေသလိုဘဲ နောက်နေ့မှ စမ်းပါလားကွာ ခုတော့ မငြိမ်းကို လုပ်သလိုဘဲ လုပ်ကြတာပေါ့” ပန်းအိကလဲ “ငါလဲ မက်တပ် မနေတတ်ဘူးနော် ရိုးရိုးလဲ စလုပ်ပါလား နောက်မှ လုပ်လဲရသားနဲ့”

စိတ်ထဲ မှာ ခနခန မြင်ယောင်ကြည့်နေခဲ့တာ အခု လို မြင်ရတော့ စိတ်ထဲ တွေးထားတာ ထက်တောင် လှနေသေးတယ် “ “တကယ်လားးး အာ့ ဆို ဝါ ကျေနပ်တယ် …“ လက်လေးတွေ ကို ဖယ်ပေးလိုက်ပီး

အားပါးပါး ညက လုပ်တာတွေထပ်တောင် ပိုကောင်းနေသလိုပဲ။ တစ်မိနစ်ခွဲ နှစ်မိနစ်လောက် လုပ်ပြီးတော့ ကျနော် ရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထား ဖြစ်အောင် ပြန်နေလိုက်ပြီးမှ

အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် ပူနွေးစိုစွတ်သော အရာတစ်ခုက ပွတ်တိုက်သွားသဖြင့် ခါးကော့တက်သွားသည်အထိ ဖြစ်ခဲ့ပီး မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့

“တို့တော့ မှားပြီ ထင်တယ် သား သမီးကို မျက်နှာ ပူတယ်ကွယ်” “လှိုင်လှိုင် မသိပါဘူး အန်တီရဲ့ မမှားပါဘူး ဒါ ချိုမြိန်တဲ့ အမှား အမှားကောင်းပါ အန်တီ” “သူ စကား သိပ်တတ်” အန်တီက ကျနော့်ကို ချစ်မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး

ကောင်မလေး ရှက်လို့ ထင်ပါရဲ့။ တစ်ဖက်ကို အကြည့်လွှဲသွားပါတယ်။အတော်ကြာတော့ ကျွတ်ကျွတ်အိတ် အသေးလေးထဲက လိမ္မော်သီးကို ထုတ်ပြီး

မင်းကုသ ထုံး နှလုံး မူကာ ပပမှ မထူရင် ဒီမောင် ကုသ မထတော့ဘူး ဆိုသည့် ထုံးကို နှလုံး မူထားလိုက်သည်။ “ထတော့” တီလေးက ပြောပြီး သူ့ကို ဆွဲထူလိုက်လေသည်။ တီလေးကို ရည်းစားစကား ပြောတဲ့ ကောင်လေးကို အပြစ်ပေးရမယ် ဟု ပြောပြီး တီလေးက

သူက တခါမှ အလုပ်မခံဖူးဘူးတဲ့၊ နာမှာကြောက်တယ်တဲ့။ ကျူပ်က နာရင် ဆက်မလုပ်ဘူးလို့ စမ်းရမလားဆိုတော့ အင်းတဲ့၊ အဲဒါနဲ့ နောက် အစားသွားစားကြရင်းနဲ့ သင်္ဘောက ပေါင်မုန့်နဲ့ စားဖို့ ချထားပေးတဲ့ ထောပတ်အထုပ်လေးတွေ လက်တဆုပ်လောက်နိုက်ယူလာခဲ့တယ်

ဟို၂ယောက်က တဲရှေ့မှာအိပ်ကြသည်။ ကျနော်ကအတွင်းခန်းမှာမေထွေးနဲ့ အိပ်ရသည်။ အဲ့မှာဇာတ်လမ်းကစတာပဲ။ မေထွေးက